Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza w Bóbrce to jedno z moich ulubionych muzeów. Byłem tam niestety za mało razy. Dla niektórych to może być dziwne i śmierdzące jak stacja benzynowa miejsce. Dla mnie to miejsce pełne ciekawych zapachów, dawnej technologii z żywą studnią, w której bulgocze najprawdziwsza ropa naftowa oraz dobrze zrobionym muzeum górniczych i gazowych technologii.
Pierwszy raz pojechałem tam jako dzieciak. Pamiętam z tego wyjazdu niewiele, głownie zapamiętałem klimat miejsca pośród lasu, to, że pachniało ropą i mgliste wspomnienie wysokich wież wiertniczych. Po latach wybrałem się tam ponowie.
Polska (światowa) historia wydobycia ropy naftowej
Warto jechać tam w miarę wcześnie. Przynajmniej my tak zrobiliśmy. Dojazd zajął nam trochę czasu. Dotarliśmy chwilę po otwarciu. Z nami wchodziło może w sumie 5 innych osób. Lubię jeździć w takie miejsca przed sezonem lub zaraz po. Najlepiej w maju lub wrześniu. Od czasu kiedy byłem tam ostatnio wiele się zmieniło. Powstał nowy budynek muzeum, przybyło trochę sprzętu. Fajnie. Będzie dużo do zwiedzania :) Takie miejsca zawsze mi się podobały. Głęboko w lesie, z dala od miasta, szeroko i okazale :) Dla wielbicieli tego rodzaju muzeów będzie to długa chwila spędzona w niesamowitej atmosferze. Warto także wspomnieć, że to właśnie Polska, reprezentowana przez Ignacego Łukasiewicza, była światową kolebką przemysłu naftowego.
Idąc alejkami podziwiać można różnego rodzaju rozwiązania technologiczne powstające przez mijające lata. Rozmiary niektórych maszyn wiertniczych robią wrażenie. Zobaczysz najstarsze technologie wiertnicze, od czasów kiedy łopata była szczytem technologicznych rozwiązań górniczych do najnowszych rozwiązań w tym przemyśle. Starsze maszyny, nowsze maszyny, te najmniejsze i te największe, kiwon z silnikiem, wiertnice, budynki, wozy, beczki, najstarszą maszynę parową, samochody, kieraty, pompy no i oczywiście laboratorium i stację benzynową. A jest tego znacznie więcej. Ważnym miejscem, które trzeba odwiedzić jest kopalnia Franek. To jeden z przystanków na terenie muzeum. Tak na prawdę to mówiąc prosto – pionowa dziura w ziemi, coś podobnego do studni, która została wykopana ręcznie w 1890 roku, przy użyciu wcześniej wymienionego narzędzia, osiągając wtedy głębokość ok. 50 m. W późniejszych latach została pogłębiona już mechanicznie do głębokości 150 m. A co jest w tym najciekawsze? Wystarczy się nachylić i rzucić okiem w ziejącą zapachami czarną odchłań. Po ponad 155 latach, na dole nadal bulgocze najprawdziwsza ropa naftowa. Trochę to burzy stereotypowy wizerunek tryskającej w niebo fontanny ropy, prawda? :) Nie mogłem oderwać oczu od tej czarnej, połyskliwej mazi, ciągle pracującej na dnie otworu.
Pod nieugiętym naporem Renaty i wujka Antka (pojechaliśmy tam wspólnie, pozdrawiamy!) poszliśmy dalej. Jak dziecko wchłaniałem z ogromnym zaciekawieniem wszystko co dawało mi to wspaniałe muzeum. Zapachy, widoki, teksty. Patrzyłem, czytałem i podziwiałem. Budynek muzeum zostawiliśmy sobie na sam koniec. Tam dominowała współczesna technologia nie tylko górniczo-gazowa. Stanowiska multimedialne wykonane są bardzo dobrze, monitory reagują na obecność osób, odpalając prezentacje i podświetlenie. Wszystko robi świetne wrażenie. Duże pomieszczenie z panelami, gablotami i ogromnymi wiertłami z końcówkami kumulacyjnymi też zatrzymało mnie na dłuższą chwilę :) Teraz znowu mam ochotę tam jechać!
Dane kontaktowe:
Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego
im. Ignacego Łukasiewicza
Bóbrka, 38-458 Chorkówka
tel. +48 13 43 33 478
fax +48 13 43 33 592
